W naszych wędrówkach po miejscowościach orlańskiej gminy tym razem zatrzymamy się we wsi, która historycznie nie jest z nią związana. Jednak z uwagi na bezpośrednie z nią sąsiedztwo i to, że wieś obecnie należy do gminy Orla, Gregorowce miały i mają bliskie więzi z podlaskim nadorlańskim miasteczkiem.

Dobre ziemie wokół Gregorowiec były zasiedlane od dawna. Bez wątpienia już wtedy, kiedy w X-XIII w. rozwijały się grodziska i osady w Paszkowszczyźnie- Wiszniówce, Szeszyłach-Zamku i Mołoczkach. Kim był Grzegorz, od którego wzięła nazwę wieś - niewiadomo.

Nazwa Gregorowce po raz pierwszy wystąpiła w dokumentach z 1676 r. Poddani tej prywatnej wsi odrabiali swoją pańszczyznę w miejscowym folwarku. Na początku XIX w. było ich tu już dwa: pierwszy znajdował się w uroczysku Tyklinowo, drugi na Szymanszczyźnie. Władali tymi folwarkami bracia Skirmuntowie.

Druga połowa XIX w. przyniosła wsi epokowe zmiany. Pierwsza była reforma rolna 1861 r., drugą - przeprowadzenie w 1878 r. bielsko-brzeskiej kolei. Nieopodal Gregorowiec powstała stacja, która dała początek nowej miejscowości. Okres ten dał również wsi pierwszą w jej historii szkołę. W 1884 r. uczyło się w niej 31 dzieci. Pierwszym najważniejszym wydarzeniem XX w. była reforma Stołypina, w rezultacie, której w 1910 r. około 10 gospodarzy przeniosło się na chutory. Dwie maleńkie miejscowości powstały wtedy przy lesie Kalitowszczyna.

Bieżaństwo zmusiło wszystkich mieszkańców opuścić wieś. Kilka dni po ich odejściu, około 20 sierpnia 1915 r. koło Gregorowiec miała miejsce bitwa między rosyjskimi i niemieckimi wojskami. Pamiątką tych tragicznych wydarzeń jest cmentarz wojskowy z oryginalnymi kamiennymi nagrobkami w kształcie niemieckiego hełmu na piedestale.

Po powrocie z bieżaństwa mieszkańcy zaczęli odbudowywać życie we wsi. W 1928 r. wieś, która należała do prawosławnej parafii w Wólce Wygonowskiej, liczyła 284 osoby. Prawdopodobnie jedynymi Polakami, była tu rodzina Witolda Kosińskiego, właściciela dworu. W 1939 r. podzielił on tragiczny los przedstawicieli swojej warstwy społecznej.

T.ź. Mikołaj Sacharewicz, tłum. Anna Niesteruk