Ta miejscowość położona nad rzeką Białą, na najkrótszym szlaku z Orli do Bociek istniała widocznie już na początku XVI w. Tajemnicę początków miejscowości skrywa uroczysko Wiszniówka, które miejscowi nazywają "Okopami". W XVI w. Paszkowszczyzna wydaje się, długo była mało znaczącą miejscowością, dlatego, że opisanie Orlańskich włości z 1577 r. nie wspomina o niej. W 1635 r. istniał tu jeden z trzech folwarków ziemi Orlańskiej, który obsługiwali głównie mieszkańcy Topczykał i Szerń. Folwark specjalizował się w hodowli zwierząt. Były tu również 24 ule. W 1655 r. 30 gospodarzy uprawiało tu 7,5 włóki ziemi. Wśród nich było 3 kowali: Trochim, Jakon, Chilimon, którzy obrabiali po ćwiartce włóki ziemi. Tyle ziemi średnio posiadali inni gospodarze o nazwiskach: Pułtorak, Zaniewicz, Buryk, Klimowicz, Kotowicz, Abramowicz, Bakunowicz, Nikonowicz, Kaczanowicz, Sauczyc, Kulik. Trzy ćwiartki posiadał tylko wójt Pietrysz Macenka. Biedacy posiadali po 0,1 włóki ziemi.
Większość chłopów szczęśliwie przetrwała wojny połowy XVII w. W 1663 r. tylko 0,5 włóki leżało odłogiem. W folwarku w tym czasie hodowano parę setek owiec.
Niebogata w ziemię Paszkowszczyzna (najmniejsza działka w Orlańskiej gminie) nigdy, jeżeli chodzi o wielkość wsi nie plasowała się na szarym końcu. W 1832 r. liczyła 17 domów z setką mieszkańców. W 1900 r. wieś miała 28 chat z 210 mieszkańcami. W tym czasie działała cerkiewno-parafialna szkoła, w której uczyło się 20 chłopców. Szkoła istniała do 1913 r., kiedy dzieci zaczęto posyłać do sąsiedniej szkoły ludowej w Topczykałach.
Do czasów bieżaństwa Paszkowszczyzna liczyła ponad 250 mieszkańców. Kilka rodzin nie udało się w bieżaństwo. Ich krajanie na kilka lat znaleźli się w Rosji, najwięcej w Saratowskiej guberni. Po powrocie w 1923 r. wieś zamieszkiwało około 220 osób. Na początku lat 30-tych Paszkowszczyzna nobilitowała się spośród sąsiednich wsi budową dużej szkoły. Budynek stał niedaleko od szosy bielsko-brzeskiej, żeby dzieciom z Topczykał i Koszek było również blisko do szkoły. Przetrwawszy okupację, władze ludową, szkołę zamknięto na początku lat 90-tych. Teraz znajduje się tu bar.
Paszkowszczyzna słynie z pobożności swoich mieszkańców, co przejawia się przede wszystkim w ilości krzyży ofiarnych koło domów. Jeden z nich był postawiony, w 1996 r. koło domu rodzinnego braci Kulików, z których trzech jest prawosławnymi kapłanami: ojcowie Aleksander, Jan, Juryj. Z niewielkiej Paszkowszczyzny pochodzą również o. Jan Łukaszuk, o. Jan Barszczewski i o. Mikolaj Kalina.
T.ź. Mikołaj Sacharewicz, tłum. Anna Niesteruk