W czasach, kiedy na wschód od rzeki Orlanka rozciągały się lasy Puszczy Białowiesko-Kamienieckiej, wędrowcy, chcąc dostać się z Bielska do Kamieniec jechali przez Koszele w kierunku Grabowca i Wojnówki. Reduty były na szlaku, miejscem odpoczynku dla zmęczonych koni (jeszcze w 1577 r. znajdowała się tu jedyna w całej orlańskiej gminie karczma). Mieszkańcy Redut i sąsiedniej Rutki proponowali kupcom przetopioną rudę, wydobytą na nadorlańskich polach. Mianowicie od rudy pochodzi nazwa miejscowości.

Już na początku XVI w. w Redutach znajdował się młyn wodny, który należał do Waski Kimbara. Po stu latach wieś miała już dwa młyny, folwark założony przy rzeczułce Zielona oraz folwark filialny w Baranowcach. Niedaleko redutowskiego folwarku znajdował się młyn" Jakimowszczyna", którym w 1655 r. władał Dawid Waleszczuk. Drugi młyn z dwoma kołami był własnością Piotra Buratyńskiego. Każdy młynarz miał obowiązek wyhodować po jednym wieprzu od jednego kamienia młyńskiego i przekazać go do dworu. Wtedy, w przededniu wojen "szwedzkich" Reduty liczyły 52 chaty. Po wojnach w 1663 r. zasiedlonych było nie więcej niż 15. Z 23 włók wiejskiej ziemi było pustych aż 20,5. demograficzno-gospodarcze straty były jednymi z największych w orlańskiej gminie. Młyny przetrwały te niespokojne czasy. W 1670 r. mielili w nich Józef Buratyński i Dawid Gliński. Jeden z tych młynów w trakcie kolejnych dziesięcioleci podupadł. W 1807 r. działał tylko jeden, który był do tego jedynym młynem w orlańskiej gminie.

Osobna stronnica wiąże Reduty z historią orlańskiego zboru kalwińskiego. W 1693 r. księżna Ludwika Radziwiłłowa przekazała o. Senijorowi Zabłudowskiemu, który wtedy opiekował się orlańskim zborem, dwie włóki ziemi w Redutach.

W 1832 r. Reduty liczyły 34 chaty ze 190 mieszkańcami. Były trzecią, co do wielkości wioską w orlańskiej gminie. W 1900 liczyły już 44 domy. Wtedy w Redutach istniała założona w 1884 roku szkoła dyplomowa. Uczyło się w niej wtedy 58 dzieci. Nic dziwnego - mieszkało wtedy w Redutach ponad 350 mieszkańców.

T.ź. Mikołaj Sacharewicz, tłum. Anna Niesteruk